Hiltzen naizenean egonen da
nire lauzaren gainean eskribu hau:
Hemen datza Gabriel Aresti Segurola. Goian bego.
Pérez y López. Marmolistas. Derio.
Bizkaiko Bibliotekan ere egonen da
(deskomekatzen ezpanaute),
liburu bat (behar-bada, ezta seguru),
inork letuko eztuena,
nire izenarekin. Eta
gizon batek esanen du kardanberak loratzen
direnean:
Nire aitak esaten zuen bezala, nik ere. . .
(Andre bat etorriko zait Done Santuru oro
lore koroa batekin).
Jainkoak eztezala nahi Bilboko karrika bati
nire izenik eman dezaiotela.
(Eztut nahi bizargile hordi batek esan dezala:
Ni Arestin bizi naiz, anaiaren
koinatu nagusiarekin. Badakizu. Maingua.)
Batzutan esan zaharrak erratzen dira.
Pentsatzen dut nire izena
nire izana dela,
eta eznaizela ezer ezpada
nire izena.
Because this is a wonderful world full of assholes who never ever stop complaining.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment